فناوري هاي صوتي بکار رفته در تلويزيون
با نگاه اجمالي به تلويزيون درميابيم که تلويزيون از ديرباز به عنوان يک سيستم صوتي و تصويري شناخته و دسته بندي شده است . تا به امروز در مورد تصوير و کيفيت آن بحث هاي زيادي کرده ايم . اکنون ميخواهيم ببينيم سيستم صوتي تلويزيون چيست و چه تفاوت هايي با يکديگر دارد .
زماني يک برنامه تلويزيوني جذاب و دلنشين خواهد بود که موقع خريد تلويزيون علاوه بر کيفيت تصوير ، ويژگي هاي صوتي و توان صوتي آن را نيز مد نظر داشته باشيم . حتما هر يک از شما در مورد mp3 و mp4 بارها شنيده ايد . اما آيا در مورد AAC ،FLAC ، PCM ، OGG يا WMA اطلاعاتي داريد ؟ احتمالا براي شما هم پيش آمده است که بخواهيد فيلم مورد علاقه تان را در تلويزيون تماشا کنيد اما ذوق شما به نااميدي تبديل شود و با پيغام فرمت را پشتيباني نميکند مواجه شويد .
صداها به دو صورت فشرده و غير فشرده از تلوزيون پخش ميشود . صداي غير فشرده صداي واقعي است که بدون فشرده سازي و با کيفيت اصلي پخش مي شود بنابراين با کيفيت تر از صداي فشرده است . اما بخاطر اينکه فضاي زيادي را اشغال مي کنند و از طرفي بيشتر کابلهاي صوتي امکان انتقال داده ها را ندارند شرکت هاي توليد کننده لوازم صوتي و تصويري براي رفع اين مشکل فرمت هاي مختلفي را در نظر گرفته اند . لازم به ذکر است که اکثريت تلويزيون هاي امروزي تمامي فرمت ها را پشتيباني مي کنند .
آشنايي با انواع سيستم صوتي در تلويزيون
بيشتر تلويزيون هاي امروزي که داراي کيفيت و رزولوشن تصوير بالايي هستند از سيستم صوتي متناسب نيز برخوردار هستند . در مشخصه هاي تلوزيون ها از عبارت کانال استفاده ميشود . کانال در واقع به تعداد اسپيکر هاي تلويزيون گفته ميشود . در تلويزيون هاي مدرن و پيشرفته گاها از ساب ووفر نيز استفاده ميشود . در چنين تلويزيون هايي براي مشخصه سيستم صوتي از عدد اعشاري استفاده مي شود . به عنوان نمونه تلويزيوني که عبارت 2.1 براي مشخصه سيستم صوتي آن ها قيد شده است يعني اينکه اين تلوزيون داراي دو تا اسپيکر و يک ساوب ووفر است .
تفاوت بين سيستم صوتي تلويزيون ها در فناوري پيشرفته فراگير
صداي فراگير در واقع يک تکنيک براي افزايش عمق صدا با استفاده از چند کانال صوتي ، مانند بلندگوهايي است که اطراف شنونده قرار دارد. نمونه اوليه استفاده از اين تکنيک را در سينما ها تجربه کرده ايد . بدين منظور براي القاي چنين تجربه اي براي کاربر در منزل ،سيستم هاي سيستم هاي صوتي خاص در بلندگوهاي تلويزيون و يا بلندگوهاي اضافه موسوم به سينما در خانه به برخي تلويزيون ها اضافه شد . بيشتر فايلها اعم از صوتي و تصويري از دستگاههاي پخش به صورت کدهايي مخصوص (رمزنگاري شده) به تلويزيون منتقل ميشوند، در اين قسمت هر تلويزيوني که بتواند هر اندازه بيشتر اين کدها را شناسايي و پخش کند به نوعي در زمينه صوتي تواناتر ميباشد. به طور کلي مي توان سيستم صوتي تلويزيون را در 3 بخش کلي1- فرمت صوتي 2- صداي فراگير 3- تعداد بلندگوهاي داخلي تقسيم بندي کرد.
همانطور که قبلا هم گفتيم تمام تلويزيون ها از فرمتهاي صوتي اصلي پشتيباني ميکنند و در اين قسمت تفاوت محسوسي بين تلويزيون هاي بالا رده و پايين رده مشاهده نميشود. اما در بخش صداي فراگير 2 شرکت DOLBY و DTS با سيستم رمزگذاري صوتي متفاوت در رقابت با يکديگرند . در همين ارتباط برخي معتقدند کيفيت صداي DTS بهتر از دالبي ديجيتال است چرا که فشرده سازي کمتري در اين استاندارد انجام مي شود اما موافقين دالبي معتقدند نوع سيستم رمزنگاري که در دالبي مورد استفاده قرار گرفته، کيفيت صداي بهتر با نرخ بيت کمتر را ارائه مي کند. در حال حاضر تلويزيون هايي که از سيستم هاي صوتي DTS:X و دالبي اتموس استفاده مي کنند، بالاترين کيفيت صدا را در محيط پخش مي کنند اگرچه براي تجربه اين کيفيت نياز به داشتن سينماي خانگي هستيد. تعداد بلندگوهاي تلويزيون نيز يکي ديگر از وجه تمايزهاي سيستم هاي صوتي در تلويزيون هاي مختلف است. از تلويزيون هاي 2 کاناله با حجم صداي 14 وات تا تلويزيون هاي رده بالاي 4?2?2 کاناله با 70 وات قدرت صدا هم اکنون در بازار وجود دارد. به طور طبيعي هر چه تعداد بلندگوها بيشتر باشد ، خروجي و کيفيت صداي دريافتي نيز بيشتر خواهد شد.
براي بازديد از انواع تلويزيون ها با هر رنج سيستم صوتي به فروشگاه اينترنتي آليار مراجعه نمائيد . www.alyar.ir